Blog 100 jaar Jo Visser fonds

Herinneringen ophalen #9

Honderd jaar geleden richtte mej. Jo Visser samen met medestanders Vereniging Het Zonnehuis op. Haar wens was een warm tehuis voor chronisch zieken die niet meer thuis verzorgd konden worden. Hoe zij dit deed met 7 stuivers leest u op deze website. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan zijn (oud-)collega’s, bestuursleden en relaties gevraagd om hun herinneringen vast te leggen in een persoonlijke blog. Hieronder leest u de 9e blog met herinneringen van voorzitter Jenneke van Pijpen.

Ik werd door een collega gewezen op een vacature voor bestuurslid Vereniging Het Zonnehuis, met aandachtsgebied opleidingen in de ouderenzorg. ‘Is dat niet iets voor jou’ vroeg zij. Als directeur van de Academie van een grote zorginstelling was dat helemaal geen vreemde gedachte. De eerste gesprekken vonden plaats in een hotellobby ergens in de buurt van Zeist. Met Maarten Ottolander en Trudy Siegerink; niet alleen inspiratie maar vooral ook humor en relativeringsvermogen was mijn eerste indruk. Een fijne club om bij te horen. 

De geschiedenis krijg je er dan gratis bij. En wat voor een geschiedenis! Ik kende Jo Visser nog niet, maar leerde snel haar levensverhaal en de ontstaansgeschiedenis van de zes Zonnehuizen en onze Vereniging kennen.  En met mijn eigen familiegeschiedenis in de Protestant Christelijke zuil riep dat ook herkenning op. Dat zo’n blikken busje van Het Zonnehuis naast het VU-busje op menig tafel stond kreeg ik voor ogen.
Maar de Vereniging was niet in die tijd blijven hangen, en was juist in alle opzichten met de tijd meegegaan. Niet langer de moederorganisatie van zes professionele Zonnehuizen, maar een platform voor vernieuwing en ondersteuning van waardige ouderenzorg. De omvorming van Vereniging Het Zonnehuis naar Stichting Jo Visser fonds hoort daar ook bij.

De strategie die we als fonds de afgelopen jaren hebben ingezet om nieuwe initiatieven steun te geven en de kans te geven te groeien, is bewust gekozen. Soms kan een klein bedrag en aandacht al grootste ontwikkelingen in gang zetten. We noemen het vaak onze kraamkamer. Ook de Jo Visser award is daar een goed voorbeeld van; mensen en hun ideeën steunen om verder te groeien. Zo stond ik opeens in een verpleeghuis in Urk waar heel jong en heel oud samen muziek maakten en plezier hadden. En we een paar jaar later in het Muziektheater in Amsterdam zaten met diverse schoolklassen en ouden uit de buurt. Van klein naar groot. Of van kleine naar heel veel kleine programma’s. Dat is de basis geweest die Jo Visser heeft gelegd; met de busjes voor de stuivers uiteindelijk een huis bouwen, zo bouwen wij voort door met kleine bijdragen een fundament te leggen voor steeds vernieuwende warme, liefdevolle ouderenzorg waar jong en oud elkaar ontmoet en versterkt. We bouwen geen huizen maar, maar netwerken van mensen en ideeën; jong en oud. 

Ik ben er trots op en blij mee dat ik een bijdrage mag leveren aan dat netwerk en samen met Danielle Swart, onze energieke en betrokken netwerker, mijn mede-bestuursleden en onze partners bij de Leyden Academy, de VU en vele anderen te werken aan dat fundament.